Na wstępie, dla porządku, należy nadmienić czym właściwie jest obowiązek alimentacyjny. W świetle przepisów k.r.o. obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania określany jest obowiązkiem alimentacyjnym.

Powyższy obowiązek spoczywa na rodzicach dziecka. Warto zaznaczyć, że rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, chyba że dochody z jego majątku są wystarczające na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Przesłanką domagania się alimentów jest więc okoliczność niemożności samodzielnego utrzymania się przez dziecko, nie zaś jego wiek. Dziecko, które jest pełnoletnie również może domagać się alimentów, jeżeli wykaże, iż nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać. Poza przedmiotową sytuacją, uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje sie w niedostatku. Wskazówkę do ustalenia kiedy występuje niedostatek przedłożył Sąd Najwyższy: „Przepis art. 133 § 2 k.r.o. posługując się pojęciem niedostatku nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem niedostatku. Pewną wskazówkę interpretacyjną w tym zakresie zawiera art. 135 § 1 k.r.o. Z jego brzmienia można wnosić, iż niedostatek występuje wtedy, gdy uprawniony nie może w pełni własnymi siłami, z własnych środków, zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb. Potrzeby te to potrzeby tak materialne jak i niematerialne, przy czym potrzeby każdego człowieka kształtują się inaczej. Obydwa te rodzaje potrzeb są ze sobą sprzężone i tylko ich łączne zaspokojenie zapewnia godziwą egzystencję. W takim kontekście można mówić o zaspokojeniu potrzeb usprawiedliwionych, które każdy uprawniony powinien mieć zapewnione. Są one uzależnione od indywidualnych cech uprawnionego, tj. od wieku, stanu zdrowia, zawodu, pozycji społecznej i dotychczasowej stopy życiowej.” - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 1998 r., I CKN 95/98.

Jeżeli chodzi o wysokość alimentów, to zależy ona od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości rodziców. Przy czym należy mieć na względzie, iż powyższe możliwości zarobkowe kształtowane są na podstawie zarobków i dochodów, jakie rodzic uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś na podstawie jego rzeczywistych zarobków i dochodów. Na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają:

  • świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 670, 730, 1802 i 1818), podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji;

  • świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej, o których mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej;

  • świadczenie wychowawcze, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2018 r. poz. 2134, z późn. zm.);

  • świadczenia rodzinne, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2220, z późn. zm.);

  • rodzicielskie świadczenie uzupełniające, o którym mowa w ustawie z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. poz. 303).

 

Przy ustalaniu wysokości alimentów nie uwzględnia się zatem świadczeń z tzw. Programu Rodzina 500 plus.

 

Zmiany orzeczenia alimentacyjnego (podwyższenia alimentów, obniżenia alimentów, wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego) można żądać w przypadku zmiany stosunków. Muszą zatem zmienić się okoliczności, które istniały w okresie zasądzenia przez Sąd alimentów. Przedmiotowe okoliczności mogą wpłynąć na wysokość samych alimentów, tj. dziecko które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać będzie potrzebowało większych, bądź mniejszych środków w celu utrzymania się. Mogą to również być okoliczności powodujące wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego, tj. dziecko będzie już w stanie samodzielnie się utrzymać. Opis stosunków możemy znaleźć w orzecznictwie Sądu Najwyższego: „Powództwo o zmianę przewidziane w art. 138 k.r.o. wchodzi w grę w razie zmiany stosunków. Przez pojęcie "stosunków" w tym wypadku należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu (np. art. 133 i 135 k.r.o). Zmiana zatem "stosunków" tak pojmowanych, bez potrzeby zajmowania się zagadnieniami szczególnymi, jest zmianą okoliczności, od których zależy istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego. Do kręgu tych okoliczności nie należy sytuacja, gdy po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło. Zobowiązanie wygasa w razie spełnienia na rzecz wierzyciela świadczeń, do których dłużnik został zobowiązany prawomocnym wyrokiem. Osobą, która zaspokoiła roszczenie wierzyciela, może być także osoba trzecia, która nabywa względem dłużnika roszczenia zwrotne (art. 140 k.r.o.). W takim wypadku nie zaszły żadne okoliczności, które by z istoty swej rzutowały na samo powstanie obowiązku alimentacyjnego i jego zakres. Okoliczności te leżą niejako na zewnątrz stanu faktycznego, z którym prawo wiąże istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego.” - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 1974 r., II CO 9/74.

Zmiana orzeczenia alimentacyjnego może nastąpić wyłącznie na podstawie innego orzeczenia sądowego.  

Dlaczego warto mnie wybrać?

Jestem rzetelny

stawiam
na skuteczność

jestem staranny

Każdą sprawę
traktuję indywidualnie

Ta strona używa plików Cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce.